κατετεθη παραιτησις...το σωμα αρνειται...δε θελει...δεν ανατριχιαζει πια,δεν ξεσηκωνεται,δεν καυλωνει...μηχανικα κινειται για τα απαραιτητα,απλα επιβιωνει χωρις να ξερει το γιατι και το επειδη...συνηθως δε χυνει...κι αν ερθει ο πολυποθητος οργασμος δεν ειναι αυτο που ηταν παλια...δεν ειναι αυτη η εκρηξη στο κεφαλι,η θυελλα που ξεσπα κι ακολουθειται απο την ηρεμια...δεν υπαρχει ηρεμια καταρχην,απλα ενα....ανικανοποιητο...ειναι κατι που δε συμβαινει σε αυτο το σωμα...σαν τις διηγησεις των πεθαμενων για ολιγο...εισαι εξω απο το σωμα σου και δεν αισθανεσαι τι γινεται,απλα το παρακολουθεις...δεν ξερω τι χρειαζεται ουτε καν αν υπαρχει...
